Hij loopt met een aura rond, als ware het de Messias himself. Man, beetje kalend, klein, sportief ogend voor zijn ruim 65 jaar, iets teveel parfum, correct gekleed, duur schoeisel en met een jongere vriendin/vrouw die qua leeftijd ook zijn dochter had kunnen zijn. We praten best vermakelijk over de boot, de politiek, Max Verstappen en zijn woonplaats Aalsmeer en eigenlijk valt hij me honderd procent mee, dat geef ik toe. Tot die ene zin, die vermaledijde ene zin; het is gedaan met mijn begrip.
‘Je moet weten, jongeman, ik kom hier al zestig jaar’. Het wordt gesproken met een dedain alsof hij daarmee in aanmerking komt voor de titel ‘Ideale badgast’, maar in werkelijkheid is mijn gesprek al bijna klaar met hem. Hij straalt uit dat het eiland geen geheimen meer voor hem heeft, poogt indruk te maken op die barbiepop naast hem, vergeet alleen het belangrijkste in het leven; doe normaal.
Nu hebben heel veel meer mensen dat, denken dat ze uniek zijn in hun eilandbeleving op Terschelling. Laat ik voorop stellen dat iedereen welkom is, maar laat dat hautaine gedrag alsjeblijft thuis. Nou kom ik toevallig dertig jaar in dezelfde supermarkt, omdat het er een is die me bevalt. Maar nog nooit heb ik geroepen ‘Ik kom hier al dertig jaar’, en mezelf kennende, ga ik dat ook nooit doen ook. Ik snap het ook niet. Levert me dat korting op? Is het een zucht naar erkenning? Grootdoenerij of misschien een verdienste?
De ideale eilander bestaat niet, de ideale badgast ook niet. Anno 2021 hebben eilanders en badgasten elkaar nodig, zo simpel is het. Terug naar de pensionado uit Aalsmeer en zijn aanhang. Tussen neus en volgespoten lippen hoorde ik de vrouw in kwestie zeggen dat het haar debuut was op Terschelling. Dus ik zeg nog dat het Behouden Huys, Drenkelingenhuisje en Tiger-stelling echt de moeite waard zijn. Hij kijkt me nogal verbaasd aan, zonder herkenning van de bezienswaardigheden. Over eilandkennis gesproken!
Een beetje bozig kijkt hij zelfs alsof ik met een serie leuke activiteiten zijn middag borrelen op een van de vele terrassen verpest heb. Als dat laatste het geval is vind ik het niet erg. Nou vaders, ga eerst maar eens je huiswerk doen voor je weer met een grote mond komt suggereren dat je de ideale badgast bent. En waar je ook bent, op het eiland of aan de wal, zeg nooit meer: ‘Ik kom hier al zoveel jaar.’
