Het is een stukje historie uit de Eerste Wereldoorlog, die betreffende bunker in de duinen bij West. De vraag hoe je er komt is een lastige, maar wie goed zoekt zal deze zeker vinden. De één begint bij Paal Acht, loopt vervolgens over het strand in westelijke richting, door de duinen naar een hek, gaat daardoor, loopt een kilometer tot een witte duin. Als je dan een boom zoekt, loop je daarheen, en dan zie je een andere boom en in het midden ligt dat gat in de grond, dé bunker.

Een ander weet het zeker, je kunt er makkelijker komen vanaf de kant van Paal Vijf, dan doorlopen tot een duinpannetje wat niet op een duinpannetje lijkt, daar gewoon linksaf en dan ben je er zo.

Het is deze week een zomeravond op het terras als ik deze discussie tussen enkele gepassioneerde wandelaars met veel interesse volg. Het lijkt wel een gesprek in een Escaperoom, over wat je moet doen om een bepaald doel te bereiken, en wat je moet laten.

Ik ben blij dat het even niet over corona gaat, dat is inmiddels namelijk vooral het herkauwen van bekende meningen. Het structureel demonstreren tegen het ingezette beleid wordt nog steeds gedaan, volgens mij heeft het tot dusver niet echt geholpen.

Die bunker, het schijnt best wel een dingetje te zijn onder toeristen, dus ik neem me voor om binnenkort ook maar eens de wandelschoenen aan te trekken. Heb nog geen flauw idee welke route ik ga volgen, maar desnoods neem ik iemand mee die me de juiste weg kan wijzen.

Toch denk ik even later, dat als ik bunkers wil zien, ik beter naar de Tiger kan gaa, waar bunkers uit de Tweede Wereldoorlog zijn. Vriendelijke mensen die je er rondleiden, verhalen vertellen over vroeger, met de bunkers als zichtbaar voorbeeld. Daar heb ik eigenlijk geen speurtocht voor nodig tussen Paal 5 en Paal 8.